Τίμια λείψανα, Εικόνες και Σταυροί στον... Διεθνή Διαστημικό Σταθμό! *** Επιστήμη και Θεός *** Η Aθεΐα ενάντια στην Eπιστήμη *** Η Θρησκεία του Αθεϊσμού *** Είμαι Άθεος πειράζει; *** Τα στάδια του Αθεϊσμού *** Η προέλευση των άθεων *** Μια σύγχρονη άποψη για την ψυχολογία του άθεου; *** Ο Έλληνας άθεος ροκάς, που έγινε ιεραπόστολος στην Αφρική *** Ελληνικό Αθεϊστικό blogroll *** Η μεταστροφή ενός διάσημου αθέου *** Αθεϊσμός: ασέβεια ή εγωϊσμός; *** Διάγνωση του φαινομένου της σύγχρονης αθεΐας *** Το τέλος ενός άθεου *** Απάντηση στο ότι δεν υπάρχει Θεός *** Επιστήμη και θρησκεία *** Η ευγνωμοσύνη μας προς τους άθεους *** Πώς δικαιολογούνται τα εγκλήματα τού Αθεϊσμού κατά τον Ντόκινς *** Παράλογος ζήλος αθεϊστών *** Αθεϊσμός και Αντιχριστιανισμός *** Θαύματα σε άλλες θρησκείες *** Εισαγωγή στην "ψυχολογία του Αθεϊσμού" *** Ορθόδοξη πίστη και Φυσικές επιστήμες *** Επιστημονικά ντοκουμέντα που επιβεβαιώνουν το Χριστιανισμό *** Υλισμός *** Αντιχριστιανική λογική *** Η δύναμη της πίστης και η αδυναμία της απιστίας *** Η υπερηφάνεια μητέρα της αθεΐας *** Η συγγραφική ασυνέπεια των άθεων Εξελικτών *** Η επιστήμη μπροστά στη Σταύρωση και την Ανάσταση του Χριστού *** Τέλειος Θεός με ατελή κόσμο; *** Η Αυταπάτη του Dawkins *** Βρετανικό δικαστήριο ραπίζει την αθεϊστική καταπίεση
“Η σιγή σε θέματα πίστεως είναι τρίτο είδος αθεΐας μετά από την άρνηση του Θεού και την απόρριψη του Ιησού Χριστού”
Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς


Αγαπητοί μου φίλοι καλώς ήρθατε στο νέο Ελληνικό και Ορθόδοξο Χριστιανικό blog που έχει ως κύριο σκοπό του να φανερώσει το αληθινό πρόσωπο του αθεϊσμού και όχι αυτό που – πολλές φορές δυστυχώς εν αγνοία τους – ορισμένοι άπιστοι μέσα στην ιστορία αλλά και σήμερα, προσπαθούν με φανατισμό να προωθήσουν.

Ενημερωθείτε στις σελίδες μας για τα αίτια που την προκαλούν, τις τακτικές, τα καταστρεπτικά αποτελέσματα που επιφέρει στον άνθρωπο κ.ά.

Προφυλαχτείτε σωστά με αγάπη, ευγένεια, ταπείνωση αλλά και ορθόδοξο ζήλο από πλανεμένες ξενόφερτες θεωρίες που σκοπό έχουν να κλονίσουν την πίστη μας αλλά κυρίως όσων ανθρώπων δεν γνωρίζουν, στον Ένα και Αληθινό Θεό, τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό και να παρασύρουν τον άνθρωπο στην απώλεια. Προφυλαχτείτε από τις δήθεν μη κερδοσκοπικές αθεϊστικές - αιρετικές οργανώσεις που δρουν ανά τον κόσμο και από ανθρώπους που “ἔρχονται πρὸς ὑμᾶς ἐν ἐνδύμασιν προβάτων ἔσωθεν δὲ εἰσιν λύκοι ἅρπαγες” με την συνεχή μελέτη της πίστης μας και την αληθινή – γνήσια εν Χριστώ ζωή.

Ο καλός Θεός να βοηθά συνεχώς την Ελλάδα μας ιδιαίτερα αυτές τις δύσκολες στιγμές και όλο τον κόσμο Του

  • ΠΡΩΤΟΙ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ

  • ΠΙΣΤΗ ΣΤΟ ΘΕΟ ΔΗΛΩΝΟΥΝ ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΣΤΙΣ Η.Π.Α.

  • Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΦΡΑΙΜ ΚΑΙ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΑΡΙΖΟΝΑ

  • ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΡΚΟΥΛΗΣ: ΠΩΣ ΑΛΛΑΞΕ Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΣΤΟ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ

  • ΠΙΣΤΟΙ ΣΤΟ ΘΕΣΜΟ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ

  • "ΑΘΕΪΑ" ΚΑΙ ΑΡΕΤΗ

  • Η ΓΝΩΜΗ ΜΕΓΑΛΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ

  • Η ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

  • ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΟΤΑΝ Η ΠΙΣΤΗ ΚΛΟΝΙΖΕΤΑΙ

  • Η ΜΕΤΑΣΤΡΟΦΗ ΕΝΟΣ ΔΙΑΣΗΜΟΥ ΑΘΕΟΥ

  • Η ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ ΜΗΤΕΡΑ ΤΗΣ ΑΘΕΪΑΣ

Δευτέρα 13 Σεπτεμβρίου 2010

Ειμαι Αθεος πειράζει;


Αν πειράζει; Ναι, πειράζει. Όχι εμάς, βέβαια, ούτε φυσικά το Θεό, με την έννοια ότι όταν κάποιος δεν πιστεύει στο Θεό, αυτός που βλάπτεται δεν είναι ο Θεός, αλλά ο ίδιος ο άθεος. Ο καθένας είναι ελεύθερος να ρυθμίσει τη ζωή του, όπως θέλει. Οι άθεοι θέλουν, ωστόσο, πρωτίστως, να ρυθμίσουν τη ζωή των άλλων. Κι αυτό, επειδή ο αθεϊσμός δεν μπορεί να υπάρξει, παρά μόνο ως το όραμα ενός κόσμου χωρίς πίστη. Αυτό σημαίνει ότι, αν ο αθεϊσμός μπορούσε να καταστρέψει την πίστη στο Θεό, ταυτόχρονα θα έπαυε να υπάρχει και ο ίδιος, ως κενός περιεχομένου. Γι’ αυτό, λέμε ότι, ο αθεϊσμός από μόνος του δεν έχει τίποτα να προσφέρει στην ανθρωπότητα.

 Στην ουσία του θέματος, δε χρειάζονται πολλές θεωρητικές συζητήσεις. Ο αθεϊσμός δε στηρίζεται ούτε σε τεκμήρια, ούτε καν στην κοινή λογική. Παρά τις κατά καιρούς προπαγανδιστικές προσπάθειες να αποχριστιανισθεί ή να αθρησκοποιηθεί ο άνθρωπος, αυτός παραμένει “ύπαρξη θρησκευτική”. Και όταν ακόμη βίαια παραμερίζεται ή απωθείται το θρησκευτικό συναίσθημα, αυτό βρίσκει χίλιους τρόπους να επανεμφανισθεί, έστω και σαν υποκατάστατο, σαν παραποιημένη μορφή.

Έγραφε ο Barreau: “Από την εποχή του Φρόυντ γνωρίζουμε πού μας οδηγούν οι απωθήσεις. Γνωρίζουμε, αυτός μάς το έμαθε, πως, όταν κανείς προσπαθεί να απαλλαγεί από μια ορμή, αυτή επανεμφανίζεται διαστροφική και επικίνδυνη, μέσα από διάφορα υποκατάστατα”. Από τη στιγμή, δηλαδή, που καταπιέζεται η φυσική τάση και ροπή του ανθρώπου προς το θείο, αυτή δεν καταργείται ούτε εξαφανίζεται, αλλά εκτρέπεται. Από δύναμη δημιουργική γίνεται δύναμη καταλυτική, εξουθενωτική και εκφυλιστική της προσωπικότητας. Ο άνθρωπος ανακαλύπτει νέες θρησκείες, κατασκευάζει καινούργια είδωλα. Αποφεύγει το Θεό. Και πιστεύει πως μακριά Του θα ζήσει ελεύθερα. Και συμβαίνει το εντελώς αντίθετο. Καταφεύγει σε τύραννους ανελέητους. Το χρήμα, η λατρεία της σάρκας, η μαγεία, οι δεισιδαιμονίες γίνονται οι νέες θρησκείες του.

Και είναι επόμενο. Το φαινόμενο της θρησκευτικότητας είναι γενικό και πανανθρώπινο. Η ιδέα του Θεού Πατέρα είναι έμφυτη μέσα στην ψυχή. Όπως το νήπιο αβίαστα και αυθόρμητα φέρεται προς τη μητέρα του και από εκεί κυριολεκτικά εξαρτά την ύπαρξή του, κατά παρόμοιο τρόπο και η ψυχή του ανθρώπου, στη φυσική της κατάσταση, φέρεται προς την πηγή της, το Θεό και από εκεί εξαρτά την ύπαρξή της. Αυτό που τόσο εκφραστικά διατύπωσε ο ιερός Αυγουστίνος: “Η καρδιά μας είναι ανήσυχη έως ότου αναπαυθεί σε σένα”, αποτελεί γενικότερη αναζήτηση κάθε ανθρώπινης ψυχής. Αυτό το έμφυτο και καθολικό της θρησκευτικότητας μάς λέει πολλά και δε διαγράφεται εύκολα. Βεβαίως υπάρχει και το φαινόμενο του αθεϊσμού. Το ότι, όμως, υπάρχουν τυφλοί δε σημαίνει πως τα μάτια δεν είναι έμφυτα και ότι η τύφλωση είναι η φυσική κατάσταση του ανθρώπου.

Το δράμα του σύγχρονου αθεϊσμού δε μας είναι άγνωστο. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Ευγένιου Ιονέσκο. Αφήνει να φανερωθεί μια βαθιά πτυχή της δραματικής ζωής του. Μιλάει τόσο πειστικά για το δράμα της μακράν από το Θεό ψυχής του: “Μπορώ να πω ότι έχω εγκαταλείψει τον ουρανό και έχω την εντύπωση, ότι ο ουρανός με έχει εγκαταλείψει…
Έχουμε καταντήσει ανδρείκελα, που ερχόμαστε και παρερχόμαστε δίχως λόγο, που ακούμε και λέμε λέξεις δίχως νόημα. Η υλιστική, μηχανική, συμβατική ζωή μάς έχει μεταμορφώσει σε όντα ξιπασμένα. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν τη χάρη, που γνωρίζουν τον Ιησού, που είναι γεμάτη από την προσωπικότητα και την παρουσία του Ιησού Χριστού. Είναι σπάνιοι, αλλά δε λείπουν.

Ένας μοναχός έλεγε στις θρησκευτικές εκπομπές το πρωί της Κυριακής, ότι είναι τελείως αδύνατο για τον άνθρωπο να μην πιστεύει. Από τη στιγμή που θα γευθεί τον Ιησού, δεν μπορεί πια να Τον εγκαταλείψει. Είναι ευτυχής. Προφανώς αυτό για μένα φαίνεται τελείως ακατάληπτο…”.
Τι άλλο αποκαλύπτουν τα λόγια αυτά; Άνθρωπος που ζει συνειδητά το Χριστό, δε ζει το δράμα του αθεϊσμού. Δεν είναι απλώς ο θρησκευόμενος άνθρωπος, είναι ο ολοκληρωμένος άνθρωπος. Δεν υπάρχει στην ψυχή του το κενό. Έχει βρει το σκοπό και το νόημα της αληθινής ζωής. Όπως οι Απόστολοι, οι άγιοι, οι Πατέρες της Εκκλησίας, που βίωναν το πλήρωμα της χαράς σε κάθε στιγμή της ζωής τους.

Πώς είναι δυνατό όλος αυτός ο θαυμαστός κόσμος, που είναι ζυμωμένος από βαθύ νόημα, από θαυμαστή νομοτέλεια, σκοπιμότητα, αρμονία, τάξη και αρμονία, τάξη και ομορφιά, να μην είναι δημιούργημα μιας ανώτερης διάνοιας; Και είναι ποτέ δυνατόν όλο το εκπληκτικό αυτό θαύμα της δημιουργίας να είναι προϊόν της τυφλής τύχης ή των καθαρών συμπτώσεων; Μα αυτό ακριβώς θα σήμαινε θεοποίηση της τύχης. Ή σαν να της αποδώσουμε ιδιότητες που δεν έχει και να της απονείμουμε σοφία που δε διαθέτει. Και ασφαλώς για το λογικό άνθρωπο είναι ευκολότερο να πιστέψει στη δημιουργική ενέργεια του Θεού, παρά στα παράξενα και ασυνάρτητα παιχνίδια της τυφλής τύχης. Κατά την παρατήρηση του φυσιοδίφη E. Dennert, “κάθε φυσιολογικός άνθρωπος θα θεωρήσει ως ακαταλόγιστο όποιον θα έλεγε ότι ένα ρολόι π.χ. δημιουργήθηκε μόνο του και χωρίς σκοπό” .

Αξίζει, ιδιαίτερα, να παρουσιάσουμε πολύ περιληπτικά την περίπτωση του Νίτσε. Είναι ο κατεξοχήν εκπρόσωπος του “θανάτου του Θεού”. Σ’ αυτόν βλέπουμε ζωντανά τα αποτελέσματα που έχει “ο θάνατος του Θεού” στη ζωή των ανθρώπων. Παρακολουθώντας την πορεία του Νίτσε έχουμε ανάγλυφο μπροστά μας το δράμα μιας αξιολύπητης ψυχής που φιλοδόξησε τον τίτλο του δολοφόνου του Θεού.
Από τα πιο μεγάλα λάθη του Νίτσε είναι ότι αγνόησε το πιο βασικό στοιχείο του ανθρώπου. Δηλαδή ότι ο άνθρωπος δεν είναι μονάχα σκέψη. Έχει και καρδιά, έχει και ψυχή. Νόμισε πως επειδή μπορούσε να σκοτώσει το Θεό μέσα στο κεφάλι, μπορούσε να τον σκοτώσει και μέσα στην ψυχή. Πώς να σκοτώσει την ανάγκη που αισθάνεται η ψυχή για το Θεό; Δε θέλησε να καταλάβει πως το νερό μπορείς να το αρνηθείς. Τη δίψα όμως που θα φλογίζει τα σωθικά σου πώς θα τη σβήσεις; Από αυτό το νόμο που είναι “φυσικός” νόμος για την ψυχή, δεν μπόρεσε να ξεφύγει και ο Νίτσε:

“Δίψα του Θεού μέσα στην ψυχή και άρνηση του Θεού μέσα στο πνεύμα, αυτά τα δύο στοιχεία με τρόπο τερατώδη ζευγαρωμένα, σαν μέσα σ’ ένα βιασμό, κυριαρχούν μέσα σε όλη την πορεία της νιτσεϊκής σκέψεως και μας παραδίδουν το μυστικό αυτού του κόμβου της αντίθεσης που είναι ο κόσμος του Νίτσε. Ο Νίτσε είναι ένας “οδοιπόρος του απόλυτου” που γυρίζει την πλάτη στο Θεό. Όλα τα χαρακτηριστικά όμως που η θεολογία και η χριστιανική πνευματικότητα αποδίδουν στον Θεό, τα ξαναβρίσκουμε μέσα στην περιγραφή του Υπερανθρώπου. Ο άνθρωπος δημιουργημένος για το Θεό, δεν μπορεί παρά προς το Θεό να κατευθύνεται ή στα υποκατάστατα του Θεού (Γ. Τιμπόν).

Ο Νίτσε διάλεξε τα υποκατάστατα, γι’ αυτό συνέχισε να βυθίζεται στην αγωνία και το αδιέξοδο. Θα ζει πάντοτε με ένα όνειρο απατηλό, το όνειρό του, που θα τον αποκόπτει από την πραγματικότητα ως ότου τον αλλοτριώσει από τον ίδιο τον εαυτό του: “Πρέπει να μείνω για πάντα μέσα στο όνειρό μου, καταδικασμένος να χαθώ”. Και θα προσθέσει μια τρομακτική ομολογία που κάνει την ψυχή να ανατριχιάζει για το δράμα του αποστατημένου ανθρώπου: “Μην την εγκαταλείπετε ποτέ αυτή την ιδέα του Θεού… Εγώ την έχω απαρνηθεί αυτή τη σκέψη. Θέλω να δημιουργήσω από την αρχή. Δεν έχω όμως το δικαίωμα να ξαναγυρίσω πίσω. Θα βουλιάξω μέσα στο βάθος των παθών μου. Αυτά με πετούν πότε εδώ και πότε εκεί. Χάνω αδιάκοπα την ισορροπία μου, αλλά αυτό λίγο με ενδιαφέρει”.

Τι τραγική, αλήθεια, αντινομία! Αυτός που είχε εξυμνήσει τη δύναμη και τη θέληση και είχε θεοποιήσει τον εαυτό του, αποδεικνύεται τώρα τρομερά αδύνατος να προλάβει την αυτοκαταστροφή του. Παρακολουθεί τον εαυτό του να βουλιάζει μέσα στο λασπερό βάθος των παθών του και δεν μπορεί και δε θέλει να ζητήσει βοήθεια. Να ζητήσει βοήθεια; Από ποιον; Από το Θεό; Από τους άλλους; Μα το θεοποιημένο “Εγώ” του δεν αναγνωρίζει κανέναν άλλο πιο δυνατό από αυτόν. Σε ποιον λοιπόν να καταφύγει; Μόνο στον εαυτό του. Ο πνιγμένος που πιάνεται από τα μαλλιά του. Ηφαίστειο έβραζε μέσα του η αγωνία και η λάβα της απελπισίας του ξεχυνόταν ορμητική γύρω του. Αφού σκότωσε μέσα του το Θεό, αμείλικτο ορθωνόταν τώρα το πρόβλημα της υπάρξεως και του σκοπού της ζωής: “Το χειρότερο είναι που δεν μπορώ να καταλάβω πια καθόλου για ποιο σκοπό πρέπει να ζω… Το καθετί μου φαίνεται ενοχλητικό, οδυνηρό, αηδιαστικό”. Και συμπλήρωνε: “Δεν μπορείς πια να το υποφέρεις το καινούργιο πεπρωμένο σου; Αγάπα το, δεν έχεις άλλη εκλογή”. Παραδώσου αμαχητί, εσύ ο δυνατός, στην αποπροσωποιητική δύναμη της “Ειμαρμένης”. Εσύ που είχες τη δύναμη να σκοτώσεις το Θεό, τώρα έχεις την υπέρτατη αδυναμία να νικήσεις τον εαυτό σου. Έχει λεχθεί πως “οι πεποιθήσεις μας δεν είναι παρά η ιστορία της καρδιάς μας”. Και αυτή ακριβώς είναι η εξήγηση για την πίστη ή την απιστία μας.

Κάτι τελευταίο

Να προσθέσουμε κάτι τελευταίο. Όλοι νιώθουμε την ανάγκη να αγαπηθούμε. Να δεχτούμε την αγάπη στην πληρότητά της. Συνεχώς η καρδιά μας επιζητά περισσότερη αγάπη. Και η απουσία αυτής της αγάπης είναι ο λόγος που υποφέρουμε. Η ζωή και η πίστη της Εκκλησίας μας μάς υποδεικνύει ότι αυτή την αγάπη μόνο ο Θεός μπορεί να μας τη δώσει, ο οποίος “αγάπη εστί”. Η μετοχή μας, βέβαια, σ’ αυτή την αγάπη προϋποθέτει ακριβώς την πίστη. Συνηθίζουμε να προκαλούμε το Θεό με την απιστία μας, για να τον αναγκάσουμε να μας φανερώσει την αγάπη Του. Ο Χριστός ήρθε στη γη, για να μας φανερώσει ακριβώς αυτή την αγάπη και να μας δείξει τον τρόπο να την απολαύσουμε. Ο Θεός μάς καλεί σε αγαπητική κοινωνία. Να Τον αγαπήσουμε. Και αυτό το μήνυμα ακριβώς θέλουμε κι εμείς να μεταδώσουμε…

Πηγή: http://www.pame.gr/

34 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Με ενδιαφέρον διαβάζω το blog σας, το οποίο βρήκα μέσω μιας αναδημοσίευσης άρθρου σας στο facebook.
Στα όσα υποστηρίζετε στο εν λόγω άρθρο, θα ήθελα να απαντήσω πρωτίστως πως ο αθεϊσμός δεν αποτελεί κάποιου τύπου ιδεολογία ή ιδεολόγημα, αλλά στάση.
Πράγματι "δεν έχει να προσφέρει κάτι στην ανθρωπότητα", καθότι ακριβώς δεν επιδιώκει κάτι τέτοιο, σε αντίθεση με τις διάφορες θρησκείες.
Η μεγαλύτερη ωστόσο διαφωνία μου έχει να κάνει με αυτό που ονομάζετε "φυσική ροπή του ανθρώπου στο θείο" (αν μεταφέρω λαθεμένα τα λόγια σας συγχωρήστε με).
Θεωρώ ότι αυτή η θέση μειώνει εξ ορισμού και την ίδια τη Χριστιανική - και όχι μόνο - θρησκεία, που προφανώς δε δημιουργήθηκε λόγω κάποιας ροπής, ή κάποιας γενετικής κατεύθυνσης.

Ο άνθρωπος, ως ον, πάντοτε είχε την ανάγκη της πίστης. Πράγματι.
Και η ανάγκη αυτή προέκυπτε από την αδυναμία του να αποδεχθεί τη δυσβάσταχτη αλήθεια ότι ο ίδιος ορίζει τη ζωή του.

Ο αθεϊσμός, στον οποίο νομίζω δίνετε περίσσια βαρύνουσα σημασία, είναι μια απόπειρα του ίδιου όντος, του ανθρώπου, ώστε να αντέξει αυτό το φορτίο της ζωής.

Δίχως τη βολική, επιτρέψτε μου να χαρακτηρίσω, διέξοδο ενός ανώτερου όντος, που θα "σηκώνει" τις ελπίδες, τον πόνο, τη χαρά, τη θλίψη, και πρωτίστως την ευθύνη μας.

Με φιλικούς χαιρετισμούς και την ευχή ο διάλογος να συνεχιστεί,

Κώστας

Ορθόδοξος είπε...

Αγαπητέ Κώστα καλημέρα.
Αρχικά θα ήθελα να σου πω ότι το παραπάνω άρθρο δεν το έχω συντάξει εγώ αλλά αποτελεί μια αναδημοσίευση από την ηλεκτρονική διεύθυνση που έχω τοποθετήσει στο τέλος αυτής.
Εάν ρίξεις μια ματιά στο ιστολόγιο μας, θα παρατηρήσεις ότι συνηθίζω να αναδημοσιεύω πολύ συχνά άρθρα που αφορούν τον αθεϊσμό και έχουν συγγραφεί από άτομα που γνωρίζουν πολλά περισσότερα από εμάς, άτομα που έχουν τη Χάρη Του Θεού και με την οποία μπορούν να κρίνουν σωστά τις καταστάσεις.

Διαβάζοντας κανείς το σχόλιο σου, αμέσως αντιλαμβάνεται ότι δεν πιστεύεις στην ύπαρξη Του Θεού. Αυτό φυσικά είναι δικαίωμα σου και χαίρομαι που καταθέτεις έτσι πολιτισμένα την προσωπική σου γνώμη, διότι η πλειονότητα των σχολίων που δέχομαι από άτομα που φέρουν ίδιες με εσένα απόψεις, χαρακτηρίζονται από μίσος και φανατισμό.

Νομίζω ότι καταλαβαίνεις και εσύ εύκολα ότι τα πιστεύω μας διαφέρουν κατά πολύ. Δεν θα ήθελα να τα υποστηρίξω σε αυτό το σημείο, πολλές φορές δεν έχει και κάποιο νόημα. Νομίζω ότι οι δημοσιεύσεις που κάνω από αυτό το χώρο με αντιπροσωπεύουν με τον καλύτερο τρόπο.
Να είσαι καλά.

Ανώνυμος είπε...

Πράγματι το να αναλύσουν μέσω σχολίων σε ένα blog το ζήτημα της ύπαρξης ή μη του Θεού, ένας άθρησκος άθεος και ένας ένθεος θρήσκος, ίσως να μην ήταν και πολύ αποδοτικό σημείο για το διάλογο.

Να ευχαριστήσω κι εγώ για τη δημοσίευση του σχολίου.
Όπως έχεις κι εσύ, επίτρεψέ μου τον ενικό, αντιμετωπίσει τα φανατικά σχόλια και το μίσος όσων έχουν διαφορετική άποψη από τη δική σου, έτσι κι εγώ πολλές φορές έχω γράψει σε ιστοχώρους με αντίθετο από τα πιστεύω μου χαρακτήρα, και δε μου έχει επιτραπεί να συμμετέχω σε οποιοδήποτε διάλογο.

Να είσαι κι εσύ καλά,

Κώστας

Ορθόδοξος είπε...

Αγαπητέ Κώστα, προσωπικά θεωρώ πως ένας άνθρωπος που πιστεύει στην ύπαρξη του Θεού και κατευθύνει τη ζωή του καθημερινά και ποικιλοτρόπως προς αυτόν, το μόνο συναίσθημα που μπορεί να νιώσει για έναν άλλο άνθρωπο που είναι μακριά από τον Πατέρα μας, είναι η αγάπη.

Ανώνυμος είπε...

Στον ίδιο τόνο αγαπητέ Ορθόδοξε, απαντώ κι εγώ πως, για σένα και για όλους τους ανθρώπους, είτε πιστεύουν είτε όχι στον Θεό, μόνο αγάπη φυλάττω.

Θα παρακολουθοώ το πολύ ενδιαφέρον blog, και θα συμμετέχω.

Κι ας μην αναπέμπονται προς άνωθεν, έχεις τις καλύτερες ευχές μου.

Κώστας

Ανώνυμος είπε...

Σας βρίσκω λίγο κλειστόμυαλους όσον αφορά τους άθεους, νομίζω πως όλα τα ερμηνεύετε όπως θέλετε, κοινώς "Εμείς οι Χριστιανοί έχουμε την αλήθεια , όλοι οι άλλοι ζουν στο ψέμα". Εντάξει ,αυτό το λέει κάθε στρατόπεδο για το διαμετρικά αντίθετό του...

O Άθεος για εσάς πρέπει να είναι μίζερος, κακός, με αρνητικά χαρακτηριστικά ,παράδειγμα προς αποφυγήν. Και πως να μην είναι άλλωστε άπαξ και πιστεύετε πως "βαδίζει στον δρομο μακριά απο τον Θεό, όποτε αν ο Θεός είναι το καλό και το επιθυμητό τότε ακολουθεί λογικά όποιος βαδίζει μακριά του να είναι όντως έτσι"

Ορθόδοξος είπε...

Αγαπητέ ανώνυμε σαφώς και κάθε πλευρά υποστηρίζει πως έχει την αλήθεια, αλλά το θέμα μας είναι πως αυτή η αλήθεια είναι μια και μοναδική και δεν μπορεί να την κατέχουν δυο πλευρές μαζί. Η Ορθοδοξία επαληθεύεται καθημερινά και ποικιλότροπος, νομίζω ότι αυτό γίνεται εύκολα αντιληπτό. Από την άλλη πλευρά πάλι, εάν παρακολουθήσεις καλοπροαίρετα τα θέματα του χώρου μας και όχι μόνο, θα διαπιστώσεις εύκολα την αποτυχία και πλάνη του αθεϊσμού.

Παρόλα αυτά όμως ο άθεος άνθρωπος για ένα πιστό ποτέ δεν είναι ο “κακός” άνθρωπος που βρίσκεται μακριά από τον Πατέρα μας, αλλά ο άνθρωπος που χρειάζεται βοήθεια για να γνωρίσει την άπειρη αγάπη Του Θεού, ο άνθρωπος που ουσιαστικά δεν ζει αληθινά και θέλημα κάθε πιστού αλλά και του ίδιου του Θεού ταυτόχρονα είναι να βιώσει τη μια και μοναδική αλήθεια που αναφέραμε προηγουμένως.

Ανώνυμος είπε...

Exeis na fas trollarisma leme...

Ορθόδοξος είπε...

Δόξα τω Θεώ O Aρχηγός των indymediatrolls !

KAKAOΥ είπε...

Έχω μια προσωπική ερώτηση,

Ορθόδοξε, πως διάλεξες να είσαι ορθόδοξος και δεν έγινες πχ βουδιστής;

Έχεις μπει στην διαδικασία να ενημερωθείς για άλλες θρησκείες;

Αν ναι πως προκύπτει ότι ο χριστιανισμός/ορθοδοξία είναι η πραγματική και οι άλλες οι ψεύτικες;

Ορθόδοξος είπε...

Καλησπέρα KAKAOΥ. Για τις υπόλοιπες θρησκείες έχω ενημερωθεί αλλά φυσικά όχι στο βαθμό που γνωρίζω την Ορθοδοξία. Βασικά κυρίως πράγματα.

Το ερώτημα αυτό που μου θέτεις κάποτε ίσως να προβλημάτιζε και εμένα. Πρέπει να γνωρίζεις πως ο Θεός είναι αληθινός και παρακολουθεί τις ζωές μας. Γνωρίζει πολύ καλά τι χρειάζεται ο κάθε ένας μας και σε κάθε τομέα. Ζώντας ενεργά ένα άτομο την πίστη μας αντιλαμβάνεται για πιο λόγο κατέχει την αλήθεια, με λόγια είναι αρκετά δύσκολο να στο περιγράψω, ίσως και αδύνατον.
Πολύ εύκολα μπορείς να σκεφτείς ότι τα παραπάνω λόγια θα μπορούσαν να σου τα πουν σε οποιαδήποτε θρησκεία και θα είχες δίκιο. Εγώ το μόνο που έχω να σου προτείνω είναι να ασχοληθείς καλοπροαίρετα εάν δεν το έχεις κάνει έως τώρα και θα ανακαλύψεις την αλήθεια. Ο Θεός θα σε βοηθήσει να τη βρεις.

KAKAOΥ είπε...

Ας τα ξεκαθαρίσουμε:

Ορθόδοξε, πως διάλεξες να είσαι ορθόδοξος και δεν έγινες πχ βουδιστής;

ΑΠ: Δεν μου απαντάς, προφανώς εμπειρικά γνωρίζουμε πως σχεδόν κανείς δεν αλλάζει θρησκεία. Με αυτό που γεννιέται, με αυτό πορεύεται στην ζωή του.

Έχεις μπει στην διαδικασία να ενημερωθείς για άλλες θρησκείες;

ΑΠ: Λίγο

Αν ναι πως προκύπτει ότι ο χριστιανισμός/ορθοδοξία είναι η πραγματική και οι άλλες οι ψεύτικες;

Μου λες ειλικρινώς πως υπάρχει θεός γενικά ως έννοια. Μου λες ότι εσύ το νιώθεις και ότι είναι 100% σωστό μέσα σου, φαντάζομαι πως δεν διεκδικείς κάποια αποκλειστικότητα σε αυτό...
Κάθε ένας πολύ πιστός, κάθε θρησκείας, νιώθει αντίστοιχα, κάτι οποίο κάνει το επιχείρημα σου αυτόματα σαθρό.

Δεδομένου του παραπάνω, βγάζει νόημα να λες ότι δέχομαι τον λεγόμενο "άγνωστο θεο", όμως, δεν μπορείς να πεισθείς ούτε ο ίδιος, ότι ακολουθείς την σωστή θρησκεία, το σωστό δόγμα με τα σωστά ιερά βιβλία.

Ξεκινώντας από αυτό το σημαντικό κενό στις γνώσεις που έχεις, εγώ σου προτείνω καλοπροαίρετα να ασχοληθείς εάν δεν το έχεις κάνει έως τώρα και θα ανακαλύψεις την αλήθεια

Ορθόδοξος είπε...

KAKAOΥ προφανώς η διάθεση είναι αρνητική και έτσι κατευθύνεσαι όχι απλά σε λάθος συμπεράσματα, αλλά και στη μη κατανόηση όσων σου λέω.

Σου ανέφερα παραπάνω ότι τον Θεό θα τον βιώσεις – δεν γίνεται διαφορετικά – εάν αποφασίσεις να ασχοληθείς πραγματικά με την πίστη μας και όταν λέω να ασχοληθείς εννοώ να συμμετέχεις ενεργά και στα μυστήρια της εκκλησίας και πάνω από όλα καλοπροαίρετα, περιμένοντας την ανταπόκριση του Θεού. Εσύ διαλέγεις προς το παρών άλλο δρόμο ….

Ο Θεός δεν υπάρχει απλά ως έννοια, είναι ζωντανός. Η πίστη μας, η Ορθοδοξία είναι κυριολεκτικά ζωντανή. Αυτά θα τα ανακαλύψεις εάν ακολουθήσεις τη συμβουλή μου.
Δεν σου ανέφερα πουθενά ότι απλά νιώθω πως όλα αυτά είναι σωστά. Γνωρίζω και εγώ όπως πολλοί άλλοι εκ πείρας ότι η ορθοδοξία είναι η μοναδική αλήθεια, από πραγματικά γεγονότα που το αποδεικνύουν. Άλλο είναι το ένα και άλλο το άλλο. Έτσι είμαι 1.000.000 % πεπεισμένος ότι και υπάρχει Θεός και ότι η Ορθοδοξία είναι ο δρόμος για να τον βρεις.

Λυπάμαι διαβάζοντας το σχόλιο σου διότι βλέπω ότι κάνεις και εσύ χρήση κάποιων δικών μου συμβουλών χωρίς να τα τηρείς.

KAKAOΥ είπε...

Πιστεύεις ότι αν σε αυτά που γράφεις, έσβηνα την λέξη ορθοδοξία και έγραφα καθολικισμός/ισλαμισμός δεν θα μπορούσα να βρω ένα σύνολο από αντίστοιχα πεπεισμένους ανθρώπους σαν και εσένα;

Πιστεύεις ότι δεν υπάρχουν τα λεγόμενα 'θαύματα πίστης'/'θαυματα' σε άλλες θρησκείες; μπες στον κόπο να ψάξεις στο google στα αγγλικά
Αυτά διαπράττονται από άλλους θεούς; είναι όλα πλαστά;


Δυστυχώς δεν μπορείς να διεργαστείς, έστω για λιγάκι, κάποια διαφορετική(αιρετική) ιδέα, μιας και η πίστη (ή δόγμα) λέει ότι η απλή αμφιβολία στην πίστη είναι αμάρτημα. Συνεπώς οι διαφορετικές ιδέες απορρίπτονται ασυνείδητα ως πειρασμός κτλ.



Κακό πράγμα να έχεις το μονοπώλιο της αλήθειας.

Ορθόδοξος είπε...

Σαφώς και θα έβρισκες, σου το ανέφερα και προηγουμένως αυτό. Επίσης νομίζω ότι κυκλοφορούν και μπορείς πολύ εύκολα με τη χρήση του διαδικτύου να εντοπίσεις πολλά «θαύματα» τα οποία φυσικά και δεν έχουν καμιά σχέση με την πραγματικότητα.

Το θέμα δεν είναι αυτό όμως και ούτε η αρχική σου ερώτηση. Εάν ακολουθήσεις λοιπόν τη συμβουλή μου, χωρίς να έχεις κακή προαίρεση που σε κάνει να βγάζεις βιαστικά λάθος συμπεράσματα, θα κατανοήσεις από μόνος σου την αλήθεια.
Χρειάζεται πνευματικός αγώνας.

KAKAOΥ είπε...

ΟΚ

Ανώνυμος είπε...

Τρεις ερωτήσεις από έναν άθεο:

1) Γιατί εφόσον υπάρχει αιώνια ζωή στην αγκαλιά του Θεού - για τον πιστό - κλαίτε όταν πεθάνει κάποιο αγαπητό σας πρόσωπο? Με τη "λογική" σας θα έπρεπε να χαιρόμαστε κάθε φορά που πεθαίνει κάποιος.

2) Θέλει ο θεός να αποτρέψει το κακό και δεν μπορεί;
Τότε δεν είναι παντοδύναμος.
Μπορεί, αλλά δεν το επιθυμεί;
Τότε είναι κακός (δεν είναι πανάγαθος αν σας αρέσει)
Είναι και ικανός και το επιθυμεί;
Τότε από πού προέρχεται το κακό;
Μήπως είναι και ανίκανος και δεν το θέλει;
Τότε γιατί τον αποκαλούμε θεό;

3)εγω αν δω ενα θαυμα (η μου μιλήσει ο θεος κτλ κτλ) θα παραδεχτω οτι εκανα λαθος και θα πιστεψω. εσυ τι χρειαζεσαι για να παραδεχτεις οτι εκανες λαθος και να σταματησεις να πιστευεις? Κarl Popper
Εκτός κ αν ο κάθε πιστός έχει δει θαύματα...

Περιμένω τις απαντήσεις σας.

Ορθόδοξος είπε...

Πολύ ενδιαφέρον οι ερωτήσεις σου αγαπητέ ανώνυμε! Κατ’ αρχήν όμως πριν σου απαντήσω, να ξεκαθαρίσω για μια ακόμα φορά πως η προσωπική μου άποψη δεν σημαίνει πάντα πως είναι και η σωστή. Δεν είμαι όπως έχω ξαναπεί ούτε κανένα φωτισμένο άτομο από το Θεό και ούτε πνευματικός αλλά ένας κοινός χριστιανός σαν όλους τους υπόλοιπους που παρατηρείς. Ίσως και από τους τελευταίους σε πνευματικά ζητήματα …

Προσωπικά όταν πεθαίνει ένας άνθρωπος δεν στεναχωριέμαι και πολύ με τον τρόπο που εννοείς, τον κοσμικό, από τη στιγμή που αυτή η ψυχή θα ζήσει πλέον αιώνια. Το θέμα δεν είναι ότι “κάποιος” πέθανε, το θέμα είναι τι κατάληξη θα έχει μετά θάνατον. Θα είναι κοντά στον Κύριο ή μακριά Του;
Αυτό είναι το θέμα που πρέπει να μας απασχολεί και όχι το ότι έφυγε ο άνθρωπος από τη ζωή, κάποτε όλοι θα φύγουμε. Βέβαια από τη στιγμή που είμαστε πνευματικά αδύναμοι και παρασυρόμενοι από τα ανθρώπινα συναισθήματα μας, σίγουρα θα στεναχωρηθούμε και θα αντιδράσουμε αρνητικά. Μέχρι ενός σημείου δεν νομίζω πώς είναι παρεξηγήσιμο αυτό το φαινόμενο. Ας μην είμαστε αυστηροί σε τέτοια θέματα. Είμαστε κοινωνικά όντα και η απουσία κάποιου ποτέ δεν μας ευχαριστεί, πόσο μάλλον όταν δεν υπάρχει γυρισμός (όσον αφορά τη παρούσα ζωή).

Για το δεύτερο ερώτημα σου η απάντηση είναι πολύ απλή. Ο Θεός και παντοδύναμος είναι και το σωστό επιθυμεί ως τέλειος που είναι. Δεν παραβιάζει όμως την ανθρώπινη ελευθερία. Αφήνει τον κάθε ένα να πορευθεί όπως ακριβώς αυτός επιθυμεί.
Γενικά μην συγχαίρεις την ανθρώπινη δικαιοσύνη με την δικαιοσύνη του Θεού … Η δεύτερη είναι πολύ ανώτερη και εγώ είμαι μικρός για να την περιγράψω.

Σχετικά με το τρίτο ερώτημα σου, δεν υπάρχει περίπτωση ποτέ να δεχτώ ότι δεν υπάρχει Θεός. Εάν αποφασίσεις και εσύ να τον αναζητήσεις, θα σου αποκαλυφθεί και δεν θα μπορείς πλέον να έχεις την παραμικρή αμφιβολία. Μη με ρωτήσεις με ποιους τρόπους, αυτός θα κρίνει.

ανωνυμος είπε...

ενδιαφερον το κειμενο... αν και εγω διαφωνω καθετα.
ο λογος απλος. ποιος νομιζεις πως εισαι και με κρινεις; λες οτι ειμαι μονη και δυστυχισμενη, οτι υποφερω. πως μπορεις και το ξερεις αυτο; πως μπορεις και το λες;
πιστευα στον θεο. και τωρα οχι. πως μπορεις λοιπον να λες οτι οποιος εχει γευτει την αγαπη του θεου δεν μπορει να μην πιστευει;
προσωπικα πιστευω πως εχουμε αυτα που ξερουμε και αυτα που μαντευουμε. ξερω οτι υπαρχει αυτος ο κοσμος αυτη η ζωη. μαντευω τι υπαρχει μετα(προσωπικη αποψη ειναι οτι δεν υπαρχει τιποτα. με καθε επιφυλαξη παντα). πως λοιπον να μην ζησω το τωρα οπως μπορω, και κυριως οπως θελω, μονο και μονο γτ ενα βιβλιο που γραφτηκε πριν 2 χιλιετιες και ενα τσουρμο παπαδες μου ορκιζονται οτι θα ανταμειφθω μετα θανατον; γτ να τους πιστεψω;
γτ να πιστεψω οτι υπαρχει το μετα θανατον; θελετε να οριζετε την ζωη μου. τι θα φαω τι θα πιω ποτε θα κανω ερωτα πως θα ντυθω πως θα εχω τα μαλλια μου τι μουσικη θα ακουω τι ταινιες θα βλεπω που θα βγαινω. τα παντα. και τι τον νοιαζει τον θεο ποτε θα φαω λαδι και ποτε οχι. αν τα μαλλια μου ειναι μακρια ή κοντα. ελεος. αφηστε με ησυχη. ας καιγομαι στα καζανια της κολασεως για μια αιωνιοτητα ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΜΟΥ. και δικο μου και ολων των αλλων. εξαλλου δεν εχει σημασια που εισαι, αρκει να εισαι με καλη παρεα, και περνας καλα!!!

Ανώνυμος είπε...

Προσοχή γενικά εδώ. Ορθόδοξε ,περι θαυμάτων σε άλλες πίστεις δώσε τους το κλασσικό, ειναι πραξεις διαβόλου και ξεμπέρδεψες. Τα άλλα ερωτήματα περι "παντοδύναμος-καλός" ακούγονται σαν να τα σήκωσε το πιο πάνω άτομο απο...φυλλάδιο Αθείας. 101, basic my dear Watson, φέρε κάτι λίγο πιο δυνατό στο τραπέζι αν προσπαθείς να μπουρδουκλώσεις τον Ορθόδοξο.

Στην τελική θα σε στείλει για βρούβες, λέγοντάς σου πως "είναι θέμα πίστης, όχι λογικής"

Προς τον τελευταίο Ανώνυμο: ακούγεσαι σαν οργισμένο παιδί.Αν διαλέγεις αθεία μόνο και μόνο για να κάνεις ότι σου καπνίσει τότε...άστα. Αν είναι συνειδητή απόφαση αλλάζει το πράμα. Φοβού τους "ζορισμένους" που ξάφνου αποτίναξαν τον "ζυγό" (που είχαν ή που νόμιζαν πως είχαν) και τώρα τρέχουν μανιασμένοι ουρλιάζοντας πόσο ελεύθεροι είναι.

Ανώνυμος είπε...

Ορθόδοξε, συγχαρητήρια για τον πύργο που έκτισες,ενισχυμένο με οργανωμένα συστήματα άμυνας και επίθεσης. Αν είναι έργο ατομικό σου, όπως δήποτε θα σε ανακηρύξει άγιο η εκκλησία!

Τώρα να μου επιτρέψεις μια διαφωνώ με τον Γ. Μεταλληνό που ισχυρίζεται ότι η χριςτιανική ορθοδοξία στήριξε και στηρίζει τον ελληνισμό και όχι ο ελληνισμός τον χριστιανισμό.

Νοιώθω, ότι πρέπει να διαφωνήσω.

Διατείνομαι,αντίθετα ότι ο ελληνισμός και ο ορθόδοξος χριστιανισμός είναι δύο έννοιες που βρίσκονται σε μια μόνιμη ιστορική αντιπαλότητα.

Αναφέρω σοβαρά ιστορικά και βιωματικά επιχειρήματα: 1.Ο χριστιανισμός στήριξε τον πορθητή στην πτώση της Πόλης, με το σύνθημά του "είναι θέλημα θεού η πόλη να τουρκέψει", 2. όπως επίσης με το δόγμα, ότι "η εξουσία είναι άνωθεν δοσμένη" και 3. τα σοφρονιστήρια των μητροπόλεων κράτησαν το ραγιαδισμό των ελλήνων τετρακόσια χρόνια. 4. η εκκλησία νοιάζεται για τα μεταφυσικά προβλήματα του ποιμνίου. Δεν ενδιαφέρεταν, να προστατεύψει τους πιστούς από την άγρια εκμετάλλευση και εξαθλίωση. Π.χ με τους φωτισμένους ιεροκήρυκες να στηρίξει τους αγρότες, αντί να πωλούν το σιτάρι με 0,15 ευρώ το κιλό να τον πωλούν σε μορφή παξιμαδιού. Αλλά περιορίζονται να χορταίνουν πεινασμένους. "Μην δίνεις φάρια στον πεινασμένο, αλλά μάθετέ τον να ψαρεύει", λέει η θυμοσοφία του λαού μας.Αυτά προς το παρόν.

Ορθόδοξος είπε...

Καλημέρα αγαπητέ ανώνυμε.

Κατ’ αρχήν θα πρέπει να σου πω ότι το ιστολόγιο “Αθεΐα, η άρνηση της αλήθειας” είναι ένας πολύ μικρός χώρος που έχει φτιαχτεί από έναν απλό πιστό άνθρωπο, ο οποίος όπως τονίζω σε πολλά σημεία, δεν έχει καμιά λειτουργική σχέση με την Εκκλησία της Ελλάδας ή με οποιαδήποτε χριστιανική αδελφότητα. Η δημιουργία του ήταν καθαρά προσωπική μου απόφαση – μιας και δεν θεωρώ ότι προσφέρει τίποτα το ουσιαστικό στον κόσμο – και μέσα από αυτόν θέλησα να καταθέσω τη δική μου άποψη για το θέμα, από την στιγμή που μας δίνεται όλους αυτή η δυνατότητα μέσα από τα ιστολόγια.

Ο χώρος αυτός αν και μικρός και ασήμαντος μέσα στο χαοτικό κόσμο του διαδικτύου, δεν είναι φτιαγμένος για να καλλιεργήσει εχθρικό κλίμα ανάμεσα σε άπιστους και πιστούς αλλά για να παρουσιάσει απλά την αλήθεια στο θέμα που εξετάζουμε, η οποία αλήθεια κατά την άποψη μου βρίσκεται μέσα στην Ορθοδοξία. Γι’ αυτό το λόγο δεν θεωρώ πως οι χαρακτηρισμοί «ενισχυμένο με οργανωμένα συστήματα άμυνας και επίθεσης» που αποδίδεις εσύ σε αυτόν ευσταθούν, μιας και δεν είναι αυτός ο απώτερος σκοπός μου αλλά η ανάδειξη όσον το δυνατόν πολιτισμένα και φιλικά της Ορθόδοξης πλευράς.

Να πω στο σημείο αυτό ότι φυσικά και δεν περιμένω κανένα ευχαριστώ από κανέναν, πόσο μάλλον από την Εκκλησία της Ελλάδας. Το μόνο που με απασχολεί πάνω σε αυτό γενικότερα το θέμα του χώρου μου, είναι το να μην κάνω άθελα μου με κάποιο τρόπο. Με ανακουφίζει φυσικά το γεγονός ότι οι περισσότερες δημοσιεύσεις μου, είναι ουσιαστικά αναδημοσιεύσεις από άλλους έμπιστους χώρους και έτσι ο φόβος μου αυτός κάπως μετριάζεται. Ας ελπίσουμε πως ο καλός Θεός θα φωτίζει και κάθε άνθρωπο που μπαίνει εδώ μέσα και θα παραβλέπει έτσι τα προσωπικά μου σφάλματα, επικεντρώνοντας το ενδιαφέρον του στο νόημα του blog.

Κατανοώ πλήρως ότι η θέση σου διαφέρει κατά πολύ με την δική μου και αυτό είναι πολύ σεβαστό από μέρος μου. Νομίζω ότι Ελληνισμός και Ορθοδοξία πορεύτηκαν και θα συνεχίσουν να πορεύονται ειρηνικά και αρμονικά μέχρι της συντέλειας του κόσμου. Αυτό αποδεικνύεται πολύ εύκολα εάν παρατηρήσουμε εξωτερικά έστω και σε μικρό βαθμό τον κόσμο που ζούμε, την χώρα μας, τους ανθρώπους κτλ. Φυσικά όμως κάθε ένας έχει το δικαίωμα να καταθέτει την άποψη του και σε ευχαριστώ πολύ που τίμησες με την παρουσία σου τον χώρο μας.

Ανώνυμος είπε...

ενταξει ειναι τελειως ασχετο με το θεμα αλλα δεν βρηκα που αλλου να το ρωτησω αυτο. οποτε διαλεξα ενα θεμα στην τυχη.
προσφατα ηταν η επετειος του πολυτεχνειου. ποια η θεση της εκκλησιας για την χουντα και ποια για την εξεγερση των φοιτητων; ποια η αποψη της για το τριπτυχο του δικτατορα πατρις-ΘΡΗΣΚΕΙΑ-οικογενεια;

Ανώνυμος είπε...

Καλησπέρα

μόλις διάβασα το άρθρο και τα παραπάνω σχόλια και θα ήθελα να τοποθετηθώ κι εγώ.

Είμαι πιστός Χριστιανός, πάντα ήμουν, αλλά είχα όπως κάθε νοούμενος ανθρωπος τις αμφιβολίες μου και τα ερωτήματά μου, πράγμα το οποίο με ώθησε να τραφώ πνευματικά. Καταρχάς θα απαντήσω σε δύο προαναφερθέντα ερωτήματα από ΚΑΚΑΟΥ και ΑΝΩΝΥΜΟ.

1. Περί ερωτήματος για άλλες θρησκείες, όπως ο βουδισμός. Τυγχάνει να έχω ενδιαφερθεί ιστορικά και για τις άλλες θρησκείες και βγήκα στο ίδιο συμπέρασμα: Κανείς δε δίδασκε την αγάπη ως τρόπο ζωής όπως ο Χριστός. Ο Μωάμεθ μίλαγε για ιερούς πολέμους, υπαίτιους εκατοντάδων χιλιάδων θανάτων και οι θρησκείες της ασίας για μετεμψυχώσεις, των οποίων η θεωρία αν την διαβάσετε, θρησκευτικά και επιστημονικά δεν στέκει παντελώς. Αναμφίβολα, όλα τα θρησκευτικά πρόσωπα είναι αληθινά όπως ο Βούδας κι ο Κομφούκιος. Δεν ήταν όμως Υιοί του Θεού, ήταν σοφώτατοι και σπουδαίοι άνθρωποι της εποχής τους. Ήταν σοφιστές, φιλόσοφοι, οι οποίοι ανέπτυξαν κινήματα, άλλο που λόγω της υπερβολικής τάσης του ανθρώπου μετατράπηκαν σε θρησκείες.

2. Σε ένα ρητορικό ερώτημα το οποίο έθεσε ο Ανώνυμος στο θέμα άθεοι (γιατί στενοχωριόμαστε με το θάνατο ατόμου που αγαπάμε)...
Εδώ ο ορισμός είναι επιστημονικός και δεν μπορούμε να τον αλλάξουμε όσο κι αν προσπαθούμε καθώς είναι περασμένο στον ίδιο μας το DNA. Δεν στενοχωριόμαστε για αυτόν που πέθανε, αλλά για εμάς. Όταν ένα παιδάκι χάνει τον πατέρα του, αυτά τα οποία σκέφτεται είναι ότι δε θα ξαναπαίξει ποτέ μαζί του, δε θα ξαναπάνε ποτέ για μπάλα.. Γι αυτό κατά τη γνώμη μου, αυτός ο οποίος δε στενοχωριέται με το θάνατο ανθρώπου που αγαπάει, θα έχει είτε υπερβολικά υψυλή, είτε υπερβολικά χαμηλή νοημοσύνη.

Ας γυρίσουμε όμως στο βασικό ερώτημα: Τι έχει κάνει το σημερινό χριστιανό να χάνει την πίστη του; Θα σας πω εγώ τι.. Η Ε-Κ-Κ-Λ-Η-Σ-Ι-Α ΔΙΑΜΕΣΟΥ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ. Γιατί δυστυχώς, μετά την Εποχή των Αποστόλων και κάτα την ανάπτυξη των κελτικών και τεκτονικών πολιτικά κρατών η εκκλησία νοθεύτηκε ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ που κατάντησε το πιο αιμοβόρο όργανο εξουσίας παγκοσμίως δια τον Μεσαίωνα. Φυσικά εσείς θα μου πείτε: Μα η Ρωμαιοκαθολικοί έκαναν όλα αυτά τα εγκλήματα, όχι οι Ορθόδοξοι! Μα εγώ θα σας πω: Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΝΟΝΙΚΑ ΕΙΝΑΙ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΑΓΑΠΗΣ ΠΟΥ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ. Τι αντίληψη όμως περνιέται στο χριστιανό όταν βλέπει για καθαρά και μόνο συμφέροντα, αυτή η κοινωνία αγάπης να σχίζεται στα δύο, κι έπειτα μέσω επαναστάσεων στα 3 και σε δεκάδες μικρά θρησκευτικά τάγματα; Πόσο πιστεύει αυτά που λέει ο καθολικισμός, όταν αλλάζει μερικά θρησκευτικά πιστεύω
του τόσο απλά, μόνο και μόνο για να διαφέρουν από το Οικουμενικό Πατριαρχείο;
Και για να γυρίσουμε στις μέρες μας.. Δεν είναι κοροϊδία, όταν απ τη στιγμή που ο Χριστός δίδασκε τη λιτότητα, να βλέπουμε τους Μητροπολίτες να ζουν σε παλάτια με λιμουζίνες, και το 1/4 των δημοσίων κτιρίων της Αθήνας να ανήκουν στην Εκκλησία, ΑΦΟΡΟΛΟΓΗΤΑ; Αξίζει επίσης να σημειώσουμε, πως στην πόλη μου, Καλαμάτα, ενώ ο κ.κ.Μητροπολίτης ζει στην "παλαταρα" του, ο τοπικός τεκτονικός σύλλογος προσέφερε ολόκληρη κλινική στον καρδιολογικό τομέα του νοσοκομείου μας. ΣΕ ΤΙ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΝΑ ΒΓΕΙ ΤΟΤΕ Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΚΑΛΑΜΑΤΙΑΝΟΣ;
Φυσικά, όπως και στην καθημερινή κοινωνία υπάρχουν καλοί και κακοί, έτσι και στην Εκκλησία υπήρξαν άτομα ΑΓΙΑ, τα οποία ενίσχυσαν την πίστη.
Το κύριο λάθος όμως του σημερινού χριστιανού είναι το ότι λατρεύει την Εκκλησία, κι όχι το κύριο νόημα του Χριστιανισμού. Γι αυτό κι εγώ, αναφερόμενος στη θρησκεία μου, είπα πως είμαι σκέτο ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ. Είμαστε ορθόδοξοι, όχι στην θρησκεία όμως, αλλά στην κοινωνία (ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΛΛΑΔΑ)

Ορθόδοξος είπε...

Νομίζω αγαπητέ ανώνυμε ότι πέφτετε σε πολλές παγίδες. Κατ’ αρχήν δεν νομίζω ότι κόσμος στο θέμα πίστης είναι μπερδεμένος. Στον Θεό πιστεύουμε και στην εκκλησία – ότι περιλαμβάνει αυτή – δείχνουμε την ανάλογη στάση. Ας μην ξεχνάμε ότι ο ιερέας είναι ουσιαστικά αντιπρόσωπος του Θεού στη γη και όταν σεβόμαστε αυτόν, σεβόμαστε τον ίδιο το Θεό.

Προσωπικά δηλώνω χριστιανός Ορθόδοξος και όχι απλά χριστιανός. Ακόμα και οι Χιλιαστές χριστιανοί θέλουν να λέγονται, αλλά δεν έχουν καμιά σχέση με την πίστη μας …

Βρίσκεστε στην Ελλάδα, στην καρδιά της Ορθοδοξία. Ερευνήστε το θέμα με καλή διάθεση και σίγουρα θα δείτε την αλήθεια.

Swinny είπε...

Έχοντας μελετήσει σε βάθος πολλές θρησκείες, ανάμεσά τους τον Χριστιανισμό αλλά ακόμη και τον Σατανισμό, αλλά και επιστήμες, και φιλοσοφίες, μπορώ να πω πως κατέληξα αδογμάτιστος.

Άθεος ίσως να ήμουν κάποτε, μέχρι που συνάντησα μια θεωρία κοσμολογίας, που έχει ως εξής:

Σκεφτείτε λίγο πως οι υπολογιστές μας μπορούν να εξομοιώσουν πάρα πολλά πράγματα, όπως τροχιές πλανητών ή τροφικές αλυσίδες. Σκεφτείτε, επίσης, πως η τεχνολογική εξέλιξη προχωρά με γεωμετρική πρόοδο, δηλαδή πως όσο ισχυρότεροι είναι οι υπολογιστές μας, τόσο πιο γρήγορα θα εξελίσσονται σε ακόμα ισχυρότερους. Δεδομένων των παραπάνω, λοιπόν, σκεφτείτε σε τι σημεία ρεαλισμού μπορεί να φτάσει στο μέλλον μια εξομοίωση. Κάποια στιγμή θα μπορούμε να εξομοιώσουμε με κάθε λεπτομέρεια έναν ολόκληρο πλανήτη, κάποια στιγμή έναν ολόκληρο γαλαξία, μέχρι που τελικά θα μπορούμε να εξομοιώσουμε ένα ολόκληρο σύμπαν. Σκεφτείτε τώρα πως σε αυτό το σύμπαν εξελίσσεται ζωή. Αναπόφευκτα σχεδόν, η ζωή αυτή δημιουργεί έναν τεχνολογικά ανεπτυγμένο πολιτισμό. Σε αυτό τον πολιτισμό, λοιπόν, αρχίζουν να φτιάχνονται υπολογιστές και να γίνονται εξομοιώσεις, μέχρι που εξομοιώνει ένα ακόμα σύμπαν, δημιουργώντας έτσι μια αλυσίδα που εκτείνεται στο άπειρο.

Πιθανοτικά, λοιπόν, είναι σχεδόν σίγουρο πως το σύμπαν μας είναι τεχνητό, μια εξομοίωση σε κάποιου είδους υπολογιστή, και άρα υπάρχουν ένας ή περισσότεροι δημιουργοί.

Ωστόσο, δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος ο δημιουργός να είναι παντοδύναμος, πανάγαθος, πανταχού παρών, και, γενικά, τέλειος. Σε εμάς ίσως να φαίνεται έτσι, λόγω της εξουσίας και δύναμής του πάνω στο δικό μας σύμπαν, στον κόσμο που ζει, όμως, πιθανότατα θα είναι ένας απλός, συνηθισμένος άνθρωπος, όπως εγώ κι εσύ.

Έχω μελετήσει σε βάθος τον Χριστιανισμό, και δεν βρήκα κανέναν απολύτως λόγο να ισχύει έναντι των άλλων θρησκειών του κόσμου.

Κάτι, όμως, που έχω μάθει από τη μελέτη μου των θρησκειών αλλά και της φιλοσοφίας, είναι πως οι περισσότεροι αντιμετωπίζουν τη θρησκεία με τον λάθος τρόπο. Διότι μια θρησκεία δεν είναι η απόλυτη αλήθεια, δεν αναφέρεται σε ιστορικά γεγονότα, δεν αποτελείται από ιστορικά κείμενα. Είναι μια φιλοσοφία, ένας τρόπος ζωής δωσμένος μέσα από παραβολές και αλληγορίες, που προσπαθεί να μεταδώσει μηνύματα μέσα από ιστορίες φαντασίας. Διότι μόνο απαλλαγμένος από την καταπιεστική κυριολεκτικότητα που διαβάζει στα κείμενα, θα μπορέσει ο ακόλουθος της κάθε θρησκείας να καταλάβει το πραγματικό, γενικό νόημά της, χωρίς να κολλάει σε λεπτομέρειες.

Προσωπικά ως προς τα θρησκευτικά μου πιστεύω είμαι αδογμάτιστος, που σημαίνει πως δεν υπάρχει θρησκεία να με αντιπροσωπεύει. Ως φιλοσοφία, όμως, προσπαθώ να ακολουθώ τον Ταοϊσμό.

Πρέπει να ομολογήσω πως ήθελα να είμαι πιο επιθετικός, αλλά είδα πως τόσο οι αρθρογράφοι όσο και οι συντελεστές του Blog επιθυμούν ειλικρινά κόσμιο διάλογο στον οποίο δεν θα κρύβονται απόψεις αλλά θα ακούγονται οι γνώμε όλων, και θεώρησα σωστό να απαντήσω όσο πιο ήρεμα και κόσμια μπορώ. Όπως, άλλωστε, λέει και το Τάο. :-)

Ευχαριστώ για την προσοχή σας.

Ορθόδοξος είπε...

Αγαπητέ Kain αρχικά να σου πω ότι χαίρομαι που διάλεξες να συνομιλήσεις μαζί μας με ένα κόσμιο τρόπο σε αντίθεση με τους περισσότερους άπιστους που σχολιάζουν σε αυτό το χώρο. Καταλαβαίνεις όμως φαντάζομαι ότι διαφωνώ κάθετα στα όσα αναφέρεις για το θέμα πίστης και δημιουργίας. Δεν βρίσκω καν ένα λόγο για να υποστηρίξω αυτά που αναφέρεις, ενώ από την άλλη πλευρά παρατηρώντας κανείς το σύμπαν, πολύ εύκολα μπορεί να διαπιστώσει ότι ένα τέτοιο δημιούργημα σαφώς και απαιτεί ένα Θεό που θα είναι και παντοδύναμος και τέλειος.

Η Ορθοδοξία δεν είναι … μια θρησκεία. Είναι ο μοναδικός και αληθινός δρόμος για να πλησιάσει κανείς το Θεό και φυσικά όσα αναφέρονται στις γραφές αποτελούν ιστορικά γεγονότα. Oi διαφορές με τις άλλες θρησκείες είναι τεράστιες αλλά για να κατανοήσουμε, για να δούμε αυτή την αλήθεια χρειάζεται πρώτα από όλα πολύ καλή προαίρεση και πνευματικός αγώνας. Χρειάζεται και η βοήθεια του Θεού …

Swinny είπε...

Διαφωνούμε κάθετα στις απόψεις μας, αλλά δεν πειράζει. Σκοπός μου, άλλωστε, ήταν στο θέμα για την Αθεΐα να υπάρχει απλώς γραμμένη κάπου και η άποψη μεγάλης μερίδας της επιστημονικής κοινότητας. Χαίρομαι που δημοσιεύθηκε η απάντησή μου, και πάντα μου αρέσει να διαβάζω άλλες, διαφορετικές απόψεις, έστω και αν δεν με βρίσκουν σύμφωνο. Σε αντίθεση με πολλούς, δέχεσαι το διάλογο και δημοσιεύεις όλες τις απόψεις, οπότε δεν βρίσκω λόγο να προβούμε σε επιχειρηματολογία, παρά μόνο να συμφωνήσουμε πως διαφωνούμε. :-)

Ορθόδοξος είπε...

Μα φυσικά και μπορείς να αφήσεις την άποψη σου εδώ kain, δεν είναι κακό αυτό. Το κακό εντοπίζετε π.χ. εκεί που προσπαθούμε με τη βία να επιβάλουμε τα πιστεύω μας ή και να κρύψουμε την γνώμη του άλλου.

Να θυμάσαι μόνο ότι το θέμα πίστης είναι ιδιαίτερο και δεν προσεγγίζετε με τις γνωστές μεθόδους που καταλαβαίνουμε τον υλικό κόσμο. Καλό είναι που και που να αφήνουμε και την λογική στην άκρη και να λειτουργούμε με την καρδιά. Ας μην περιμένει κανείς να βρει το Θεό λύνοντας μαθηματικές εξισώσεις …

Ανώνυμος είπε...

Λοιπόν εγώ γεννήθηκα Ορθόδοξος αλλά έψαξα πάρα πολύ διάφορες θρησκείες, από παγανιστικές θρησκείες τής Αφρικής μέχρι τις μεγάλες θρησκείες τής Ανατολής. Το αποτέλεσμα; Επέστρεψα στην Ορθοδοξία.

Γιατί; Γιατί μόνο ο Χριστός με διαβεβαιώνει ότι είναι Υιος τού Θεού και Θεός και ότι ήρθε στη Γη για να μου δείξει τον δρόμο προς τη σωτηρία. Κανένας άλλος.

Οι θεοί των παγανιστών έχουν περισσότερα μίση και πάθη κι από μένα τον ίδιο - τι ηθική διδασκαλία να μού προσφέρουν αφού αποτελούν στην ουσία δαιμονικά πνεύματα που αρέσκονται σε αλισβερίσια με τους ανθρώπους και συχνά τους οδηγούν στην καταστροφή για τη διασκέδασή τους;
Ο Μωάμεθ ισχυριζόταν ότι είναι ένας ακόμη προφήτης.
Ο Βούδας είπε για τον εαυτό του ότι είναι ένας φωτισμένος άνθρωπος.
Ο Κρίσνα βεβαιώνει τους Ινδούς ότι είναι ο ίδιος θεός, αλλά ενδιαφέρεται για τη μη διασάλευση τής κοσμικής ισορροπίας, όχι για τη σωτηρία των ανθρώπων.

Μόνο ο Χριστός με αγαπά, όπως αγαπά κάθε άνθρωπο. Άρα, παρά το ότι γεννήθηκα σε ορθόδοξη χριστιανική οικογένεια, συνειδητά διάλεξα να είμαι Ορθόδοξος.

Πώς ξέρω ότι ο Χριστός περπάτησε επί της Γης; Το ξέρω από τις 4 βιογραφίες Του, τα 4 Ευαγγέλια, τα οποία γράφτηκαν όσο ήταν ακόμη εν ζωή όσοι είδαν τον Χριστό με τα μάτια τους. Αν τα Ευαγγέλια έλεγαν ψέμματα, θα είχαν καταλοιδωρηθεί και θα είχαν εξαφανιστεί από προσώπου Γης. Δεν υπάρχει άλλη τόσο συγκλονιστική σύγχρονη μαρτυρία για φυσικό πρόσωπο του αρχαίου κόσμου.

Ανώνυμος είπε...

Οι άθεοι... Οι άθεοι δεν με προσβάλλουν με τα όσα λένε: "Δεν υπάρχει Θεός", λένε. Για σένα ίσως, φίλε άθεε, για μένα όχι. Τους άθεους τους λυπάμαι. Τους λυπάμαι γιατί επιλέγουν μια ζωή χωρίς νόημα. O άθεος δεν είναι αναγκαστικά κακός, αλλά είναι χαμένος.

Και η περίφημη "ελευθερία" τού άθεου μοιάζει με την "ελευθερία" περιηγητή που έχει χαθεί στο δάσος. Ο χαμένος περιηγητής έχει σαφώς περισσότερη ελευθερία κίνησης από τον περιηγητή που ακολουθεί το μονοπάτι.
Ποιος θα φτάσει όμως το βράδυ στο καταφύγιο;

Είναι οι άθεοι κακοί; Δεν θα το κρίνω εγώ, ούτε κανένας άνθρωπος. Μετά θάνατον, ο Θεός θα κρίνει τους άθεους, όπως και τους πιστούς. Ο Θεός είναι δίκαιος και φιλεύσπλαγχνος. Σίγουρα υπάρχουν άνθρωποι μη-Ορθόδοξοι που ζουν σύμφωνα με το θέλημα τού Θεού, ενώ υπάρχουν άνθρωποι βαπτισμένοι Ορθόδοξοι που ζουν μια χαμένη ζωή.

Το να μην είσαι πιστός Ορθόδοξος δεν αποκλείει τη σωτηρία σου, αλλά η Ορθοδοξία είναι το μόνο σίγουρο μονοπάτι που θα σε οδηγήσει (αν δεν ξεστρατίσεις) στον Θεό.

"Μα κι εμείς αγαπάμε τον άνθρωπο, κλπ" ρωτάνε. Γιατί; Γιατί για έναν άθεο ο άνθρωπος να έχει μεγαλύτερη αξία από τη μύγα, αν όλα τα έμβια όντα δεν είναι παρά ένα ατύχημα τής φύσης; Γιατί να περιβάλλεις ένα ανάπηρο παιδάκι με περισσότερη αγάπη και να μην το πετάξεις στον Καιάδα;

Άραγε είναι τυχαίο ότι οι μεγαλύτεροι εγκληματίες στην ιστορία τού κόσμου, άνθρωποι που ευθύνονται για τον άδικο θάνατο ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΩΝ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ συνανθρώπων μας, ήταν μαχητικοί και συνειδητοί άθεοι; Χίτλερ, Στάλιν, Μάο, Πολ Ποτ, Ατατούρκ.

Ανώνυμος είπε...

Με αυτό δεν θέλω να πω ότι όποιος είναι άθεος είναι μαζικός δολοφόνος, ούτε ότι όποιος λέει ότι είναι Χριστιανός είναι αυτόματα καλός άνθρωπος. Αλλά ο αλαζόνας άθεος πολύ πιο εύκολα ξεστρατίζει από τον δρόμο τής αρετής.

Τώρα, όποιος άθεος επικαλείται τον ανθρωπισμό σαν πιστεύω του, ξεχνά ότι ο ανθρωπισμός είναι η αποχριστιανοποιημένη χριστιανική ηθική.

"Αν δω ένα θαύμα θα πιστέψω", λένε. Μα ο Θεός μάς έδωσε ελευθερία τής βούλησης. Τα θαύματα είναι θεία δώρα που τα λαμβάνουν μόνο όσοι ΗΔΗ πιστεύουν, προς ενδυνάμωση τής πίστης τους. Αν ο Θεός έκανε ένα θαύμα σε έναν άθεο, θα τον ΥΠΟΧΡΕΩΝΕ να παραδεχτεί τον Θεό, κάτι που ο Θεός δεν θέλει. "Όποιος θέλει, ας με ακολουθήσει", είπε ο Χριστός.

Γράφουν οι άθεοι: "Θέλει ο θεός να αποτρέψει το κακό και δεν μπορεί;
Τότε δεν είναι παντοδύναμος.
Μπορεί, αλλά δεν το επιθυμεί;
Τότε είναι κακός (δεν είναι πανάγαθος αν σας αρέσει)
Είναι και ικανός και το επιθυμεί;
Τότε από πού προέρχεται το κακό;
Μήπως είναι και ανίκανος και δεν το θέλει;
Τότε γιατί τον αποκαλούμε θεό;"

Ο Θεός είναι ΚΑΙ παντοδύναμος ΚΑΙ πανάγαθος. Αλλά θέλει να πάμε κοντά του με τη ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΒΟΥΛΗΣΗ. Δεν θέλει να μας σκλαβώσει, να μας υποχρεώσει. Ο Θεός μας ΕΛΕΥΘΕΡΩΝΕΙ!

Ανώνυμος είπε...

Ο άνθρωπος ζούσε μια ιδανική ζωή στον Κήπο της Εδέμ, χωρίς πόνο και έγνοιες, μέχρις ότου πειράστηκε από τον Σατανά, ο οποίος του πρότεινε να φάει από το δέντρο της γνώσης και να γίνει κι αυτός θεός. Το προπατορικό αμάρτημα δεν είναι άλλο από την αλαζονεία τού ανθρώπου, την οίηση, την "περηφάνια" των εκκλησιαστικών κειμένων. Ο άνθρωπος επέλεξε τον δρόμο τής Πτώσης, γι'αυτό και ο Θεός έστειλε τον Αρχάγγελο Μιχαήλ να τον εκδιώξει από τον Παράδεισο. Ξέρετε τι θα πει "Μιχαήλ" στα εβραϊκά; "Ποιος είναι σαν τον Θεό;".

Ο Θεός σεβάστηκε την επιλογή τού ανθρώπου να ζήσει χωρίς Θεό, να ζήσει με την ψευδαίσθηση ότι είναι ο ίδιος θεός. Σαν στοργικός Πατέρας που σέβεται την επιλογή τού παιδιού του, ακόμη κι αν βλέπει ότι είναι λαθεμένη. Σαν στοργικός Πατέρας, όμως, από την πρώτη στιγμή άρχισε να στέλνει μηνύματα στον εκπεσόντα άνθρωπο ότι είναι πάντα κοντά του, ότι τον περιμένει όπως τον άσωτο υιό τής παραβολής, για να τον υποδεχτεί και πάλι με αγάπη στην πατρική οικία. Έστειλε τους προφήτες, έδωσε στους ανθρώπους τον Νόμο.

Από όλους τους λαούς διάλεξε τους Εβραίους ως περιούσιο λαό για λόγους που μόνο Αυτός γνωρίζει. Εγώ απλώς υποθέτω ότι το έκανε αυτό επειδή οι Εβραίοι (με ελάχιστους εκτροχιασμούς) ήταν ο μόνος λαός τής αρχαιότητας που λάτρευε ένα Θεό, όχι περισσότερους, και που δεν τον απεικόνιζε με αγάλματα. Οι Εβραίοι ήταν ο λαός που είχαν αντιληφθεί την πραγματική φύση τού Θεού.

Τους διάλεξε ώστε μέσω αυτών να έρθει ο Ιησούς, ο Υιός Του, ο Χριστός και Μεσσίας, για να πει σε όλον τον κόσμο: Προετοίμασα το έδαφος για να επαναφέρω τον άνθρωπο στην ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ Γη της Επαγγελίας, τον Παράδεισο.

Όσοι πιστεύουμε στον Χριστό και Τον ακολουθούμε με την καρδιά μας, αποτελούμε τον νέο, τον νοητό, τον ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ λαό τού Ισραήλ, και ευελπιστούμε ότι ο Θεός θα μας σπλαγχνιστεί, θα μας ελεήσει και θα μας χαρίσει τη Σωτηρία και την αιώνια ζωή.

Με φιλικούς χαιρετισμούς προς τον Ορθόδοξο και όλους τους φίλους αυτού του μπλογκ.

Ανώνυμος είπε...

Τα πράγματα μπήκαν στη θέση τους.
Πολύ ωραία συζήτηση.

Τελευταίες δημοσιεύσεις






http://www.facebookloginhut.com/facebook-login/