“Η σιγή σε θέματα πίστεως είναι τρίτο είδος αθεΐας μετά από την άρνηση του Θεού και την απόρριψη του Ιησού Χριστού”
Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς
Αγαπητοί μου φίλοι καλώς ήρθατε στο νέο Ελληνικό και Ορθόδοξο Χριστιανικό blog που έχει ως κύριο σκοπό του να φανερώσει το αληθινό πρόσωπο του αθεϊσμού και όχι αυτό που – πολλές φορές δυστυχώς εν αγνοία τους – ορισμένοι άπιστοι μέσα στην ιστορία αλλά και σήμερα, προσπαθούν με φανατισμό να προωθήσουν.
Ενημερωθείτε στις σελίδες μας για τα αίτια που την προκαλούν, τις τακτικές, τα καταστρεπτικά αποτελέσματα που επιφέρει στον άνθρωπο κ.ά.
Προφυλαχτείτε σωστά με αγάπη, ευγένεια, ταπείνωση αλλά και ορθόδοξο ζήλο από πλανεμένες ξενόφερτες θεωρίες που σκοπό έχουν να κλονίσουν την πίστη μας αλλά κυρίως όσων ανθρώπων δεν γνωρίζουν, στον Ένα και Αληθινό Θεό, τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό και να παρασύρουν τον άνθρωπο στην απώλεια. Προφυλαχτείτε από τις δήθεν μη κερδοσκοπικές αθεϊστικές - αιρετικές οργανώσεις που δρουν ανά τον κόσμο και από ανθρώπους που “ἔρχονται πρὸς ὑμᾶς ἐν ἐνδύμασιν προβάτων ἔσωθεν δὲ εἰσιν λύκοι ἅρπαγες” με την συνεχή μελέτη της πίστης μας και την αληθινή – γνήσια εν Χριστώ ζωή.
Ο καλός Θεός να βοηθά συνεχώς την Ελλάδα μας ιδιαίτερα αυτές τις δύσκολες στιγμές και όλο τον κόσμο Του
Πέρασε κάποτε από το λογισμό του Μεγάλου Αντωνίου σε τίνος τάχα αγίου μέτρα να είχε φτάσει. Ο Θεός όμως, που ήθελε να του ταπεινώσει το λογισμό, του φανέρωσε μια νύχτα στ’ όνειρό του πως καλύτερος του ήταν ο μπαλωματής, που είχε ένα μικρομάγαζο σ’ ένα παράμερο δρόμο της Αλεξανδρείας...
Μόλις ξημέρωσε, ο Όσιος πήρε το ραβδάκι του και ξεκίνησε για την πόλη. Ήθελε να γνωρίσει από κοντά τον περίφημο μπαλωματή και να ιδεί τις αρετές του. Με πολλή δυσκολία ανακάλυψε το μαγαζάκι του, μπήκε μέσα, κάθισε πλάι του στον πάγκο κι’ άρχισε να τον ρωτά για τη ζωή του.
Ο απλοϊκός άνθρωπος, που δε του πήγαινε ο νους ποιος μπορούσε να ήταν εκείνος ο γερο-καλόγερος που ήλθε τόσο ξαφνικά να τον εξετάσει, χωρίς να πάρει τα μάτια του από το παπούτσι που μπάλωνε, του αποκρίθηκε αργά-αργά με ηρεμία:
— Δεν ξέρω, Αββά μου, να έχω κάνει ποτέ κανένα καλό. Κάθε πρωί σηκώνομαι, κάνω την προσευχή μου κι’ αρχίζω τη δουλειά μου. Λέω όμως πρώτα στο λογισμό μου, πως όλοι οι άνθρωποι σ’ αυτή την πόλη, από τον πιο μικρό ως τον πιο μεγάλο, θα σωθούν καί μόνο εγώ θα καταδικαστώ για τις πολλές μου αμαρτίες. Κι' όταν το βράδυ πάω να πλαγιάσω, πάλι το ίδιο συλλογίζομαι.
Ο Όσιος σηκώθηκε με θαυμασμό, τον αγκάλιασε, τον φίλησε, και του είπε με συγκίνηση:
— Συ, αδελφέ μου, σαν καλός έμπορος, κέρδισες τον πολύτιμο μαργαρίτη άκοπα. Εγώ γέρασα στην έρημο, ίδρωσα καί κόπιασα, μα δεν έφτασα την ταπεινοσύνη σου.
(Από το ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ)
Πηγή: http://iereasanatolikisekklisias.blogspot.com
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου