Καλημέρα σε όλους, άπιστους και πιστούς στο Θεό.

Είναι πολύ απογοητευτικό να βλέπεις ορισμένους ανθρώπους στη σημερινή εποχή με τις αντιλήψεις που βλέπω να έχουν. Χωρίς να απελπίζομαι ποτέ από την γνώμη μερικών, λυπάμαι πολύ όταν καταλαβαίνω γρήγορα και σχετικά εύκολα από τα λόγια τους ότι ΔΕΝ είχαν και δεν έχουν καμιά απολύτως σχέση με το Θεό. Είναι ότι ποιο άσχημο για τη ζωή ενός ανθρώπου. Το ειρωνικό της υπόθεσης όμως είναι ότι οι ίδιοι μας αδικούμε τον εαυτό μας και η αδικία που μπορεί να κάνει κανείς στον εαυτό του από μόνος του, τελικά από ότι φαίνετε είναι και η μεγαλύτερη που μπορεί να υπάρξει.

Ο Θεός αγαπάει όλους τους ανθρώπους το ίδιο και δίνει εξίσου τα ίδια σε όλους. Ο Θεός μας και κατ’ επέκταση και η διδασκαλία του είναι τέλεια αλλά το κατά πόσο ακολουθούνται από τους ανθρώπους δεν εξαρτάτε από αυτόν. Εδώ φαίνετε και η μεγάλη αρχοντιά Του Θεού ο οποίος ενώ προικίζει τα πλάσματα Του με τόσα αγαθά δεν επιβάλει με το ζόρι το θέλημα Του αλλά αφήνει τον κάθε ένα ξεχωριστά να κινηθεί όπως θέλει. Επομένως και το κατά πόσο θα εξελιχθεί πνευματικά κάποιος εξαρτάτε από αυτόν, από την καλή προαίρεση του που είναι και αυτή μια από τις βάσεις όπου θα οικοδομήσει την ψυχική του υγεία.

Γνωρίζοντας ο Θεός μας ότι η απομάκρυνση από αυτόν επιφέρει τον θάνατο σε ψυχή και σώμα, αφού είμαστε πλασμένοι από αυτόν, μας έχει δώσει και τους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να είμαστε σε συνεχή ένωση μαζί του και αυτοί οι τρόποι δεν είναι άλλοι από την προσευχή, το συχνό εκκλησιασμό και Θεία κοινωνία, την ιερά εξομολόγηση κλπ. Αυτά όλα φυσικά με τη δική μας θέληση.

Φαντάζομαι ότι όλα αυτά στα αυτιά ενός άπιστου ακούγονται πολύ … εγωιστικά και πολύ λογικά θα του φαίνονται έτσι αφού δεν πιστεύει καν στην ύπαρξη Του Θεού και θεωρεί ότι ένας Θεός το μόνο που κάνει είναι το να τον περιορίζει στη ζωή του με τα “μη” και τα “όχι”. Πολύ λογικό αυτό, ίσως γιατί δεν μπήκαμε ποτέ στη διαδικασία να σκεφτούμε κάποια πράγματα λ.χ. τι είναι αυτός ο Θεός για εμάς και τι είμαστε εμείς γι αυτόν.

Έτσι και κάτι μικρά παιδάκια νιώθουν άσχημα όταν τα μαλώνουν οι γονείς τους. Είναι λοιπόν σαν τον πατέρα (όσοι έχουν παιδιά θα με καταλαβαίνουν καλύτερα) που γνωρίζει πολύ καλά ότι το παιδί που μόλις γέννησε θέλει προστασία και καθοδήγηση για να αναπτυχθεί, να ωριμάσει και να γίνει και αυτός ένας δυνατός και υγιής άνθρωπος. Φαντασθείτε λοιπόν ένα παιδί (το οποίο δεν γνωρίζει σχεδόν τίποτα από τον κόσμο σε αντίθεση με τους γονείς του) να αντιδρά συνεχώς σε κάθε συμβουλή των γονιών του, να μη θέλει να έχει επικοινωνία μαζί τους θεωρώντας ότι τον καταδυναστεύουν, ότι τον πιέζουν και ότι μόνος του με τη δική του δύναμη τα καταφέρνει καλύτερα … τι κατάληξη θα είχε ;;;

Νομίζω όλοι γνωρίζουμε.

Βέβαια για τον Θεό δεν είμαστε απλά παιδιά Του αλλά δημιουργήματα Του και ο Θεός δεν είναι απλά ένας θνητός πατέρας με τις αδυναμίες του, αλλά ο δημιουργός του σύμπαντος και αν ένας απλός άνθρωπος δείχνει τόσο ενδιαφέρον για τα παιδιά του, φαντασθείτε ο Θεός !!!

Αυτό το μικρό παράδειγμα και πολλά άλλα φυσικά δεν είναι δικά μου κατορθώματα αλλά δώρα Του Θεού. Κάθε σωστή σκέψη και ενέργεια που με περιβάλει πηγάζουν από την ευσπλαχνία Του πατέρα μας, Του οποίου μερικά παιδιά αρέσκονται στην δική τους στάση ζωής μακριά από αυτόν. ΦΥΣΙΚΑ και αυτή η στάση υπήρχε σε ορισμένα πλάσματα Του από παλιά αλλά στις μέρες μας τείνει πλέον αυτό το κακό να θεωρείτε και να μοιάζει λίγο σαν μια «νέα μόδα» που διαφημίζετε με διάφορους τρόπους, μια νέα μόδα που προσπαθεί να αναιρέσει με ένα παιδικό πείσμα την πραγματικότητα. Σαν να έχεις δηλαδή ένα παιδάκι 5 ετών γεμάτο εγωισμό και υπερηφάνεια, το οποίο αντί να χαίρετε όπως όλα τα παιδάκια σε αυτή την ηλικία την στοργή και αγάπη των γονιών του, αντιστέκεται με κάθε τρόπο θεωρώντας και έξυπνο τον εαυτό του έναντι των άλλων παιδιών !!!

Θέλω να επαναλάβω ότι δεν έχω διάθεση να προσβάλω κανένα και λυπάμαι πολύ εάν κάποιος νομίζει ότι προσβάλετε από τα λεγόμενα μου, δεν έχω διάθεση να μειώσω κανένα, εξάλλου η κρίση δεν είναι δική μου υπόθεση. Το να υποστηρίζω όμως την πραγματικότητα είναι όχι μόνο δικαίωμα μου αλλά και υποχρέωση μου απέναντι στο Θεό και σε κάθε πλάσμα Του Θεού.

Η πνευματικότητα μας γίνετε σχετικά εύκολα αντιληπτή εκτός εξαιρετικά σπάνιων περιπτώσεων. Αυτή η πνευματικότητα όμως εάν δεν έχει τις βάσεις που πρέπει να έχει τότε όχι απλά δεν πρόκειται να καταλάβουμε τίποτα από τα μυστήρια Του Θεού αλλά θα πλανηθούμε κιόλας νομίζοντας ότι ΕΑΝ έχουμε εντρυφήσει σε γραφές και κείμενα, τα γνωρίζουμε πλέον όλα, το οποίο με τη σειρά του μας οδηγεί σε άλλες πλάνες και έτσι διαδέχεται η μια πλάνη την άλλη.

Έτσι και διάφοροι διανοούμενοι αρχαίοι και νεότεροι, με πρόσχημα την επιφανειακή τους μόρφωση η οποία δεν έχει καμιά σχέση απολύτως με τη χάρη Του Θεού, νόμιζαν και νομίζουν ότι είναι σε θέση να λύσουν τα μυστήρια της ύπαρξης μας.

Τον Θεό όμως δεν τον ενδιαφέρει η πανεπιστημιακή μας μόρφωση και όταν δει τον εγωισμό να καλπάζει μέσα στην ψυχή μας, τότε την αφήνει τελείως άδεια. Η χάρη Του Θεού πλησιάζει απλούς ανθρώπους στην ψυχή, ανθρώπους που θέλουν να δουν απλά την αλήθεια.

Ορθόδοξος